Τρία χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία της πρώτης σεζόν, το Wednesday επιστρέφει στο Netflix με καινούρια επεισόδια και μεγάλες προσδοκίες. Η σειρά που κατάφερε να γίνει παγκόσμιο φαινόμενο, χάρη στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, τον γοτθικό της χαρακτήρα και φυσικά τη viral χορογραφία της Jenna Ortega, προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν ήταν απλώς ένα τυχαίο χτύπημα. Η δεύτερη σεζόν κρατάει τα στοιχεία που αγάπησαν οι φανς, αλλά φέρνει μαζί της και αρκετά σφάλματα… τα ίδια που κουβαλούσε και η πρώτη σεζόν.
Η Jenna Ortega επιστρέφει πιο άνετη από ποτέ στον ρόλο που την καθιέρωσε. Η Wednesday είναι πάλι το ψυχρό και αδιάφορο κορίτσι με τις μαύρες κοτσίδες, όμως αυτή τη φορά η σειρά επιχειρεί να δείξει και κάτι παραπάνω πίσω από το παγωμένο της βλέμμα. Στις πρώτες στιγμές της σεζόν φαίνεται πως το σενάριο θέλει να εμβαθύνει στον εσωτερική της εαυτό, να δώσει λίγο περισσότερο βάρος. Κι εκεί που νομίζεις πως θα δεις μια πιο ώριμη προσέγγιση, η σειρά γρήγορα μπερδεύεται μέσα σε πολλές διαφορετικές ιστορίες και χαρακτήρες πετώντας σε εκτός, ή μάλλον αλλάζοντας την οπτική σου.
Το Nevermore Academy, ή αλλιώς Hogwarts, επιστρέφει γεμάτο μυστήριο, νέες φιγούρες και αρκετές υποσχέσεις για φρέσκες ιδέες. Κάποιες από αυτές όντως κρατούν το ενδιαφέρον, άλλες όμως μοιάζουν βεβιασμένες και υπερβολικά περίπλοκες χωρίς ουσιαστικό λόγο. Συχνά, ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να λυθεί απλά, παρουσιάζεται σαν τεράστιο εμπόδιο μόνο και μόνο για να τραβήξει την πλοκή. Αυτό καταλήγει κουραστικό, ενώ σε μερικές στιγμές σε πετάει εντελώς εκτός χάνοντας το ενδιαφέρον. Όταν ένας χαρακτήρας έχει μια συγκεκριμένη δύναμη, δεν μπορείς να τον κάνεις να φαίνεται λες και το ξεχνάει και το θυμάται στο τέλος, όταν πάνε υποτίθεται να κερδίσουν τον κακό… πόσο μάλλον όταν δεν είναι και ο πιο σημαντικός στην πλοκή.
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα είναι η ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα. Παρόλο που η σειρά είναι γνωστή για το ειρωνικό, σκοτεινό χιούμορ της Wednesday, στη δεύτερη σεζόν αυτό χρησιμοποιήθηκε λιγότερο, αφήνοντας χώρο σε πιο δραματικές στιγμές. Βέβαια, αυτός ο χώρος που δόθηκε στις δραματικές σκηνές τελικά δεν οδήγησε πουθενά. Υπάρχουν γεγονότα που θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερο βάρος και συγκίνηση, όμως η αφήγηση τα προσπερνάει γρήγορα. Ακόμα χειρότερα, σε αρκετές περιπτώσεις το αποτέλεσμα καταλήγει να φαίνεται κωμικό, κυρίως λόγω των διαλόγων και του τρόπου που είναι γραμμένες αυτές οι σκηνές. Ακόμα και η τελική μάχη, που υποτίθεται πως θα ήταν το αποκορύφωμα της σεζόν, μοιάζει πρόχειρη και σε σημεία γελοία.
Κι όμως, μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει ένα στοιχείο που πραγματικά ξεχωρίζει, η σχέση της Wednesday με την Enid. Η δυναμική τους παραμένει το δυνατότερο χαρτί της σειράς. Η Jenna Ortega και η Emma Myers δίνουν ωραίες ερμηνείες, και δείχνουν την χημεία και φυσικότητα που χρειάζεται ανάμεσα σε δύο τόσο αντίθετους χαρακτήρες. Οι διάλογοί τους, άλλοτε σοβαροί και ειλικρινής κι άλλοτε ειρωνικοί, φέρνουν ζωντάνια και σε κάνουν να δένεσαι με τους χαρακτήρες. Είναι η ιστορία που κρατάει όρθια τη σεζόν και μάλλον ο βασικός λόγος που οι θεατές θα συνεχίσουν να παρακολουθούν.
Από τεχνικής άποψης, η σειρά δεν αλλάζει πολύ. Τα CGI παραμένουν μέτρια και συχνά δεν πείθουν, ενώ η σκηνοθεσία ακολουθεί λίγο-πολύ τα ίδια μοτίβα με την πρώτη σεζόν. Το χιούμορ της Wednesday, που μου είχε φανεί κουραστικό στην αρχή, εδώ ευτυχώς χρησιμοποιείται πιο σωστά.
Συνολικά, η δεύτερη σεζόν του Wednesday κινείται περίπου στα ίδια επίπεδα με την πρώτη, δεν εντυπωσιάζει όσο θα ήθελε, έχει σίγουρα αρκετές σεναριακές αδυναμίες, αλλά παραμένει διασκεδαστική και γεμάτη με εκείνη την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που την έκανε επιτυχία το 2022. Οι φανς θα βρουν ξανά λόγους να την αγαπήσουν, ακόμα κι αν πολλές φορές απογοητευτούν και με την τρίτη σεζόν ήδη ανακοινωμένη, μένει να δούμε αν η μαθήτρια που ξέρει να τα κάνει όλα, θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τις νέες απειλές με την ίδια ψυχραιμία ή αν αυτή τη φορά θα χρειαστεί να δείξει ακόμα πιο πολύ από την ανθρώπινη πλευρά της.
