Όταν ο Guillermo del Toro συνεργάζεται ξανά με το Netflix, ξέρεις από πριν ότι πρόκειται να δεις κάτι μοναδικό. Ο μετρ της σκοτεινής φαντασίας επιστρέφει με το Frankenstein, μια ταινία που δεν φοβάται τίποτα και κινείται με απόλυτη αυτοπεποίθηση χωρίς να βιάζεται. Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνεις πως ο Del Toro εδώ παίζει στο στοιχείο του, δημιουργώντας έναν κόσμο γεμάτο ομορφιά, φρίκη και συναίσθημα.
Η σκηνοθεσία είναι σχεδόν αψεγάδιαστη. Ο ρυθμός της ταινίας είναι αργός, κάτι που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να κουράσει, αλλά εδώ λειτουργεί ιδανικά. Ο Del Toro δεν βιάζεται καθόλου, αφήνει την ιστορία να αναπνεύσει, να σε τραβήξει σιγά σιγά μέσα της, μέχρι να βρεθείς ολοκληρωτικά βυθισμένος στο σύμπαν του. Κάποιοι ίσως πουν ότι κάνει κοιλιά, αλλά στην πραγματικότητα η αφήγηση χτίζεται μεθοδικά, και κάθε σκηνή προσθέτει ένα κομμάτι στο παζλ που χρειάζεται για να καταλάβεις τα πάντα στο τέλος.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι, όπως θα περίμενε κανείς, εξαιρετικά, όμως αυτό που απογειώνει πραγματικά την ταινία είναι το καστ.
Ο Oscar Isaac είναι εκπληκτικός στον ρόλο του Frankenstein. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο ιδανική επιλογή. Ακόμα και στις στιγμές όπου η ταινία ίσως να χάνει για λίγο ρυθμό, ο Isaac σε κρατά καρφωμένο στην οθόνη, απλώς και μόνο με την παρουσία του. Είναι ένας ρόλος δύσκολος, γεμάτος αντιφάσεις, και εκείνος τον αποδίδει με απίστευτη ακρίβεια και ένταση.
Δίπλα του, η Mia Goth η οποία καταφέρνει να περάσει ακριβώς τη φύση και τα συναισθήματα του χαρακτήρα της, δίνοντας μια παραμυθένια αύρα στην ταινία και γι’ αυτό ταιριάζει απόλυτα στο σύμπαν του Del Toro.
Δεν γίνεται φυσικά να μην αναφερθεί και ο Jacob Elordi, ο οποίος υποδύεται το “τέρας”. Ένας απίστευτα απαιτητικός ρόλος που ο Elordi απογειώνει. Μαζί με τον Isaac, καταφέρνουν να μεταφέρουν ακριβώς αυτό που επιθυμούσε ο Del Toro.
Αρκετά καλές ήταν και οι σκηνές μάχης, αλλά και τα gore χαρακτηριστικά. Η ταινία δεν φοβήθηκε να δείξει τίποτα. Από κομμένα άκρα μέχρι πτώματα και βίαιες σκηνές, ο Del Toro τολμά να τα παρουσιάσει όλα με ρεαλισμό, χωρίς να χάνει ούτε στιγμή την καλλιτεχνική του ταυτότητα.
Το τελευταίο μισάωρο ίσως να διχάσει κάποιους, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι κακό ή ακατανόητο. Αντίθετα, είναι ξεκάθαρη η πρόθεση του σκηνοθέτη. Άλλωστε, η ταινία ακολουθεί πιστά το κλασικό μυθιστόρημα όπως δήλωσε και ο παραγωγός, ο Del Toro σεβάστηκε πλήρως το πρωτότυπο έργο, προσθέτοντας μόνο μικρές πινελιές, όπως τον χαρακτήρα του William σε μεγάλη ηλικία, τον οποίο υποδύεται ο Felix Kammerer.
Με λίγα λόγια, το Frankenstein δεν είναι μια ακόμη μέτρια και αδιάφορη ταινία, από αυτές που συνήθως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα πανέμορφα εκτελεσμένο παραμύθι, ένα ταξίδι στο παρανοϊκό μυαλό του Victor Frankenstein, που αξίζει να το ζήσεις. Παρά τις μικρές του ατέλειες, είναι μια από τις πιο ώριμες δουλειές του 2025.
Μην το χάσετε.
