Τα τελευταία χρόνια, η Marvel μάς έχει, δυστυχώς, απογοητεύσει και αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Από ταινίες χωρίς ξεκάθαρη ταυτότητα, μέχρι πρόχειρα εκτελεσμένα blockbusters, το MCU έμοιαζε να έχει χάσει τον δρόμο του. Με το Thunderbolts, ωστόσο, είδαμε μια πρώτη αχτίδα φωτός· μια ταινία αρκετά καλή για τα τωρινά δεδομένα της Marvel, που μας έκανε να σηκώσουμε λίγο το κεφάλι και να ανακτήσουμε την ελπίδα μας και κάπως έτσι, το hype για το μεγάλο στοίχημα του στούντιο, το Fantastic Four: First Steps, ανέβηκε κατακόρυφα.
Η ταινία, από την πρώτη στιγμή, χτίζει προσδοκίες χάρη στο εξαιρετικό της καστ. Η χημεία μεταξύ των τεσσάρων βασικών ηρώων είναι απολαυστική καθώς ο ένας ανεβάζει τον άλλον. Ξεχώρισαν, κατά τη γνώμη μου, η Vanessa Kirby στον ρόλο της Sue Storm και ο Joseph Quinn ως Johnny Storm. Η Kirby φέρνει μια απρόσμενη ευαισθησία αλλά και δυναμική στον ρόλο της, ενώ ο Quinn δίνει βάθος σε έναν χαρακτήρα που εύκολα θα μπορούσε να περιοριστεί σε comic relief που κάνει αστεία. Ακόμα και στις πιο αδύναμες στιγμές της ταινίας, ήταν οι ερμηνείες τους που κράτησαν την ιστορία όρθια.
Πέρα από το καστ, η αισθητική της ταινίας είναι απλώς εξαιρετική. Το ρετρο-φουτουριστικό στοιχείο κυριαρχεί με στυλ και φαντασία. Τα σκηνικά είναι φτιαγμένα με μεράκι, και οι σκηνές δράσης είναι συναρπαστικές. Το CGI είναι προσεγμένο, χωρίς υπερβολές, και συνοδεύεται από ένα soundtrack που πραγματικά απογειώνει τη δράση. Ο χαρακτήρας της Silver Surfer, τόσο στο παρελθόν όσο και στην πορεία του μέσα στην ταινία, αποτελεί μια από τις πιο δυνατές αφηγηματικές γραμμές.
Κι όμως… Εκεί που η ταινία θα μπορούσε να περάσει από το «πολύ καλή» στο «επική» αλλά δεν έγινε αυτό γιατί κάνει το ίδιο λάθος που κάνουν πολλές σύγχρονες παραγωγές… βιάζεται. Η πρώτη πράξη ουσιαστικά δεν υπάρχει, ξεκινάει σαν να έχουμε ήδη σκιπάρει το πρώτο 20λεπτο. Χωρίς τον χρόνο που χρειάζονταν αυτοί οι χαρακτήρες για να μας διηγηθούν την τραγική ιστορία τους, η ταινία σου αφήνει διαρκώς την αίσθηση ότι κάτι λείπει. Σαν να προσπαθείς να νιώσεις το βάρος των γεγονότων, αλλά σου έχουν κρύψει τα πιο σημαντικά κομμάτια.
Το τέλος, αν και θα μπορούσε να είναι κάτι πραγματικά επικό, επιλέγει τον εύκολο δρόμο. Ένα πιο απρόβλεπτο ή τολμηρό κλείσιμο θα είχε δώσει στην ταινία τη διάσταση που της άξιζε. Αντ’ αυτού, είδαμε ένα προβλέψιμο και κάπως βιαστικό φινάλε που δεν άφησε το στόμα ανοιχτό όπως θα θέλαμε.
Παρόλα αυτά, το γενικό πρόσημο είναι θετικό. Το Fantastic Four: First Steps είναι, χωρίς υπερβολή, μία από τις καλύτερες ταινίες της Marvel τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τέλεια, αλλά είναι τίμια, με ταυτότητα, στιλ και δυναμική.
Το ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι το εξής: θα συνεχίσει η Marvel αυτό το θετικό σερί ή θα ξαναγυρίσει στην παγίδα της ποσοτικής υπερπαραγωγής χωρίς ουσία; Ο χρόνος θα δείξει. Μέχρι τότε κρατάμε ότι το First Steps ήταν όντως τα πρώτα ελπιδοφόρα βήματα προς κάτι καλύτερο.
