Θυμάστε το Squid Game; Εκείνη τη σειρά-φαινόμενο που έκανε ολόκληρο τον πλανήτη να παραμιλάει, να φοράει πράσινες και κόκκινες φόρμες, να τραγουδάει κορεάτικα παιδικά τραγουδάκια και να πατάει “επόμενο επεισόδιο” μέχρι να ξημερώσει; Που για μια στιγμή μάς έκανε να ξεχάσουμε ό,τι άλλο βλέπαμε και να μιλάμε όλοι για το ίδιο πράγμα;
Ε, ξεχάστε το. Ή μάλλον… θυμηθείτε το, αλλά μόνο την πρώτη σεζόν. Γιατί από εκεί και μετά, το πράγμα ξέφυγε. Και όχι προς το καλό.
Η τρίτη σεζόν του Squid Game είναι το απόλυτο παράδειγμα του “γιατί δεν πρέπει να συνεχίζεται κάτι που ήδη είπε όσα είχε να πει”. Και ναι, καταλαβαίνουμε ότι ο δημιουργός στην αρχή δεν ήθελε συνέχειες και πολύ καλά έκανε.
Αλλά τελικά λύγισε. Ίσως από πίεση, ίσως από Netflix, ίσως από τον λογαριασμό του ρεύματος στην Κορέα ανέβηκε. Το θέμα είναι πως συνεχίστηκε.
Η προσπάθεια να δώσει νέο ενδιαφέρον στη σειρά φαίνεται. Φέρνει καινούριους χαρακτήρες, προσπαθεί να πλέξει ιστορίες όχι μόνο μέσα στα παιχνίδια αλλά και γύρω από αυτά, αλλά όσο περισσότερο προσπαθεί να απλώσει την ιστορία, τόσο πιο λίγο σε νοιάζει. Είναι τόσοι πολλοί οι χαρακτήρες και οι παράλληλες ιστορίες που τελικά δεν δένεσαι με σχεδόν κανέναν. Πεθαίνουν και λες “α, οκ”, όχι γιατί είσαι αναίσθητος, αλλά γιατί δεν πρόλαβες ποτέ να ενδιαφερθείς.
Και μη μιλήσουμε για το soundtrack. Σε στιγμές τραγωδίας, που πεθαίνει κόσμος, έπαιζε μουσική λες και έμπαινε ο Daredevil. Άλλες φορές νόμιζες ότι παίζει trailer για ταινία δράσης, άλλες ότι είσαι σε κορεάτικο anime. Συναισθηματικά δεν ένιωθες τίποτα.
Και φτάνουμε στο φινάλε. Εκεί που υποτίθεται θα έρθει η μεγάλη ανατροπή, το τέλος που θα σε κάνει να πεις “μπράβο, άξιζε”. Αντί για αυτό, απλά νιώθεις εξαντλημένος. Δεν υπάρχει κάθαρση, δεν υπάρχει συναισθηματική ανταμοιβή. Υπάρχει μόνο το “επιτέλους τελείωσε”.
Αλλά μη χαίρεσαι. Έρχεται και το αμερικανικό Squid Game. Γιατί ποιος θα τολμούσε να αφήσει ένα τόσο επιτυχημένο franchise; Σίγουρα όχι το Netflix.
Με λίγα λόγια το Squid Game έπρεπε να μείνει όπως ήταν. Με την πρώτη του σεζόν που έμεινε στην ιστορία, με την έξυπνη ιδέα του και την ένταση. Όχι μια σειρά που μετατρέπεται σε επεισοδιακή ανακύκλωση για το trending του Netflix. Όσοι αγαπήσατε την πρώτη σεζόν, κρατήστε την και προσποιηθείτε ότι δεν έγιναν ποτέ οι επόμενες.
