ο Λούκας μίλησε για τη γνωριμία του με τον επί χρόνια φίλο και συνεργάτη του, Φράνσις Φορντ Κόπολα, τις πρώτες του εμπειρίες με το στούντιο σύστημα, καθώς και τη διαδρομή του από το American Graffiti μέχρι το blockbuster που άλλαξε τη βιομηχανία, το Star Wars. Ωστόσο, παρά τις επίμονες προσπάθειες του παρουσιαστή και συντονιστή Μπεν Μάνκιεβιτς, ο Λούκας αναφέρθηκε ελάχιστα στην ταινία για την οποία είχε γεμίσει το κοινό την αίθουσα — και μόνο όταν εκείνος ένιωσε έτοιμος να το κάνει.
Αρκεί να πούμε πως η καριέρα του Λούκας έχει ήδη αναλυθεί και καταγραφεί εξαντλητικά· έχουν γραφτεί τουλάχιστον οκτώ βιβλία για εκείνον, ενώ έχουν κυκλοφορήσει και αρκετά ντοκιμαντέρ και σειρές τεκμηρίωσης. Παρ’ όλα αυτά, ήταν απολαυστικό να τον ακούει κανείς να εξιστορεί με μουρτζούφλικο χιούμορ την απέχθειά του προς τη στούντιο παραγωγή από την πρώτη κιόλας μέρα του στα γυρίσματα — και να αφιερώνει σχεδόν όλη τη 35λεπτη κουβέντα για να εξηγήσει πώς, επειδή είχε γράψει υπερβολικά μεγάλο σενάριο για το Star Wars, είχε ήδη κατά νου την ιστορία που αργότερα θα γινόταν το Empire Strikes Back.
«Γράφω σαν να είναι προσχέδιο», είπε στον Μάνκιεβιτς. «Δεν έχει πολλές λεπτομέρειες. Όταν τελείωσα το σενάριο του Star Wars, είχε φτάσει τις 130 με 180 σελίδες. Οπότε το έκοψα σε τρία μέρη και είπα: ‘Θα επικεντρωθώ στο πρώτο, γιατί δεν θα έχουμε ποτέ τα λεφτά να κάνουμε όλο αυτό.’»
Αφού αγνόησε επανειλημμένες παρατηρήσεις να κρατά το μικρόφωνο πιο κοντά στο στόμα του για να ακούγεται, τελικά ο Λούκας μίλησε για μια βασική λεπτομέρεια της μυθολογίας του Star Wars: γιατί ακριβώς ο Γιόντα μιλάει ανάποδα;
«Γιατί αν μιλάει κανονικά αγγλικά, οι άνθρωποι δεν προσέχουν τόσο πολύ», είπε. «Αν όμως έχει προφορά ή είναι δύσκολο να καταλάβεις τι λέει, τότε προσέχεις περισσότερο τα λόγια του.»
«Ουσιαστικά ήταν ο φιλόσοφος της ταινίας», συνέχισε. «Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να κάνω τον κόσμο να τον ακούσει — ειδικά τα 12χρονα.»
Ίσως κανένα στοιχείο του Star Wars δεν συμβολίζει καλύτερα τη φιλοσοφία του Τζορτζ Λούκας από τον Γιόντα: έναν μικρόσωμο, παράξενο στη φωνή και στην όψη χαρακτήρα, που κρύβει μέσα του τη σοφία ενός ολόκληρου σύμπαντος. Η απόφασή του να του δώσει έναν τρόπο ομιλίας τόσο ανορθόδοξο όσο και αξέχαστο, δεν ήταν καθόλου τυχαία — ήταν μια στρατηγική σύλληψη για να κρατήσει αφοσιωμένο το μυαλό των νεαρών θεατών.
