⚠️ SPOILERS ⚠️
Μετά το πρώτο ήρεμο επεισόδιο, το οποίο μας ταξίδεψε στην ασφάλεια του Τζάκσον, παρουσιάζοντας την απλή καθημερινότητα αλλά και την μπερδεμένη σχέση του Τζόελ και της Έλι, , το δεύτερο επεισόδιο της σειράς «The Last of Us» ήρθε σαν χτύπημα στην καρδιά, υπενθυμίζοντας μας με σκληρό τρόπο την αλήθεια του κόσμου που παρακολουθούμε.
Το επεισόδιο ακολουθεί τα γεγονότα του The Last of Us Part II, και όποιος έχει παίξει το παιχνίδι γνώριζε τι πρόκειται να συμβεί. Το ερώτημα, όμως, είναι: ήταν πραγματικά έτοιμος γι’ αυτό; Γιατί εγώ νόμιζα πως ήμουν, αλλά τελικά έκανα λάθος.
Το παγωμένο αυτό επεισόδιο ξεκινά με τους πρωταγωνιστές μας να προετοιμάζονται για έναν μεγάλο πόλεμο απέναντι σε μια ορδή παγωμένων μολυσμένων που εντόπισε ο Τζέσι που στη συνέχεια συναντά και η Άμπι μετά από ένα ατύχημα. Καθώς εκείνη τρέχει να σωθεί, λίγο πριν δαγκωθεί, εμφανίζεται ο άνθρωπος που μισεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον και σε μια εξαιρετικά σκηνοθετημένη σκηνή, ο Τζόελ της σώζει τη ζωή, αποδεικνύοντας πως πλέον έχει αλλάξει και είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να σώσει κάποιον. Η ένταση χτίζεται αριστοτεχνικά, και η ειρωνεία της στιγμής γεννά ένα αμήχανο, πικρό χαμόγελο.
Την ίδια στιγμή, το Τζάκσον ετοιμάζεται για την πιο θεαματική μάχη που έχει καταγραφεί ως τώρα στη σειρά. Ο Τόμι και η Μαρία δίνουν αγώνα για να υπερασπιστούν την κοινότητα. Η δράση που ακολουθεί είναι εντυπωσιακή, γεμάτη ένταση και κορυφώσεις που κόβουν την ανάσα, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά την ποιότητα της σειράς και όλο αυτό μόλις στο δεύτερο επεισόδιο.
Από το Τζάκσον προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί τους, αλλά δεν υπάρχει απάντηση. Έτσι, στρέφονται στην Έλι και τον Τζέσι, οι οποίοι επίσης δεν γνωρίζουν τίποτα. Η απουσία απάντησης φέρνει αγωνία και στους πρωταγωνιστές αλλά και σε εσένα καθώς φαίνεται ότι κάτι θα πάει στραβά.
Ο Τζόελ προσπαθεί να επικοινωνήσει με το Τζάκσον, χωρίς όμως αποτέλεσμα, καθώς οι μολυσμένοι έχουν ήδη εισβάλει στην πόλη. Στην κορυφαία στιγμή της μάχης, βλέπουμε τον Τόμι να αδειάζει τον φλογοβόλο του πάνω σε ένα bloater, το οποίο πέφτει νεκρό λίγα εκατοστά από τα πόδια του, λίγο πριν τον σκοτώσει.
Και τότε, έρχεται η στιγμή της Άμπι. Η ερμηνεία της Κέιτλιν Ντέβερ αγγίζει την τελειότητα, καθώς με έναν συναισθηματικά φορτισμένο μονόλογο, ξεδιπλώνει το τραύμα της και τη δίψα της για εκδίκηση περιγράφοντας στον Τζόελ την ημέρα που εκείνος σκότωσε τόσους ανθρώπους για να σώσει την Έλι, ανάμεσά τους και τον πατέρα της. Κάτι που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, καθώς στο παιχνίδι αυτή η πληροφορία αποκαλύπτεται αρκετά αργότερα. Η επιλογή της σειράς να παρουσιάσει από τόσο νωρίς αυτή τη λεπτομέρεια λειτουργεί έξυπνα, δίνοντας άμεσα νόημα στα κίνητρα της Άμπι και προσφέροντας συναισθηματικό βάρος στον θεατή ήδη από τις πρώτες στιγμές. Έτσι, η σειρά καταφέρνει από την αρχή να διχάσει το κοινό της· και παρόλο που λατρεύεις τον Τζόελ, αν επιλέξεις τη λογική πλευρά, δεν μπορείς παρά να δώσεις ένα δίκιο στην Άμπι.
Η κορυφαία σκηνή έρχεται όταν η Έλι μπαίνει σε ένα σπίτι και ακούει φωνές από τον πάνω όροφο. Κατευθύνεται εκεί και, ανοίγοντας την πόρτα, αντικρίζει τον Τζόελ στο πάτωμα, μισοπεθαμένο, και μια άγνωστη γυναίκα να τον χτυπά με μίσος στο πρόσωπο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, σηκώνει το όπλο της, αλλά ακινητοποιείται από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Μένει να κοιτάζει τον άνθρωπο που αγάπησε όσο κανέναν άλλον, τον άνθρωπο που έβλεπε σαν πατέρα, να πεθαίνει μπροστά της, καθώς εκείνη του φωνάζει να σηκωθεί με την ερμηνεία της Μπέλα Ράμσεϊ να σε γονατίζει. Ο Τζόελ την ακούει και με τις λιγοστές δυνάμεις του προσπαθεί, αλλά δεν τα καταφέρνει έτσι η Άμπι δίνει το τελειωτικό χτύπημα στον άνθρωπο που για 20 χρόνια δεν εμπιστευόταν κανέναν και τελικά, μια πράξη συμπόνιας ήταν εκείνη που τον σκότωσε.
Το επεισόδιο ολοκληρώνεται με τη φωνή της Άσλεϊ Τζόνσον, η οποία ήταν η φωνή της Έλι στα βιντεοπαιχνίδια, να ερμηνεύει το “Through the Valley”. Αν μέχρι τότε είχες ακόμα ελπίδες ή αν δεν μπορούσες να το αποδεχτείς, η τελευταία σκηνή σε χτυπά κατάκαρδα καθώς βλέπουμε την Έλι να σέρνει το πτώμα του πατέρα της προς το Τζάκσον, γι’ αυτό σταμάτα να κλαις και αποδέξου το… Ο Τζόελ δεν σηκώθηκε ποτέ.
