Το Netflix κατάφερε για άλλη μια φορά να κάνει όλον τον κόσμο να παραμιλάει. Αυτή τη φορά, είναι για τη νέα μίνι-σειρά ”Adolescence”, η οποία, αν και δεν είχε κάποιο μεγάλο όνομα στο καστ, ούτε ιδιαίτερη προώθηση, κατάφερε να κερδίσει κοινό και κριτικούς χάρη στις εξαιρετικές ερμηνείες και την πρωτότυπη σκηνοθετική της προσέγγιση.
Η σειρά ακολουθεί έναν έφηβο που κατηγορείται για τη δολοφονία μιας συμμαθήτριάς του. Ναι, ξέρω, ακούγεται σαν ένα ακόμη απλό αστυνομικό δράμα, αλλά αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι ο τρόπος που έχει γυριστεί καθώς κάθε ένα από τα τέσσερα επεισόδια είναι γυρισμένο σε ένα και μοναδικό συνεχόμενο πλάνο, διάρκειας 50-60 λεπτών. Το αποτέλεσμα είναι τόσο εντυπωσιακό που αναρωτιέσαι πώς ήταν καν εφικτό, ιδιαίτερα από άποψη, οργάνωσης αλλά και υποκριτικής, αφού όλοι δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό σε αυτό το πρότζεκτ.
Μπορεί οι Ashley Walters και Faye Marsay να ήταν εξαιρετικοί στους ρόλους τους, αλλά θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στα δύο τελευταία επεισόδια, όπου οι Owen Cooper, Stephen Graham, Christine Tremaco και Erin Doherty παραδίδουν μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω δει ποτέ… και όχι, δεν υπερβάλλω.
Το τρίτο επεισόδιο διαδραματίζεται ολόκληρο μέσα σε ένα δωμάτιο, με (σχεδόν) αποκλειστικά τους Erin Doherty και Owen Cooper. Σε μια σκηνή διάρκειας περίπου μιας ώρας, οι δύο ηθοποιοί καταφέρνουν κάτι τόσο ρεαλιστικό και αγχωτικό, σε σημείο να μην μπορείς καν να το απολαύσεις. Η ένταση είναι αποπνικτική, νιώθεις την πίεση και το ψυχολογικό βάρος που βιώνουν οι χαρακτήρες τους κάνοντας τη σκηνή αριστουργηματική.
Το τέταρτο και τελευταίο επεισόδιο ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον πήχη, καθώς ακολουθεί την οικογένεια του νεαρού κατηγορούμενου σε μια απροσδόκητη και φορτισμένη συναισθηματικά διαδρομή. Οι Stephen Graham, Christine Tremaco και η μεγάλη τους κόρη, Amelie Pease, παραδίδουν ένα masterclass υποκριτικής, δείχνοντάς μας τι σημαίνει αληθινή ερμηνεία.
Είναι μια σειρά που ίσως κάποιοι δυσκολευτούν να παρακολουθήσουν, ιδιαίτερα οι γονείς, καθώς το θέμα που πραγματεύεται είναι ένας από τους μεγαλύτερους εφιάλτες κάθε πατέρα και μητέρας. Αν τελικά καταφέρεις να τη δεις, πιθανότατα η συμπεριφορά σου απέναντι στο ίδιο σου το παιδί θα αλλάξει, κάνοντάς σε πιο επιφυλακτικό σε πολλά πράγματα.
Από την άλλη, αν είσαι παιδί και σκέφτεσαι να προτείνεις το ”Adolescence” στους γονείς σου, θα σου έλεγα να το ξανασκεφτείς. Ένα είναι σίγουρο… δεν θα σε αφήσουν ήσυχο ποτέ ξανά (όχι πως είναι απαραίτητα κακό αυτό φυσικά).
Όμως, αν ξεπεράσεις όλα αυτά τα εμπόδια, σε περιμένουν τέσσερις κινηματογραφικές ώρες που θα σου μείνουν για πάντα αξέχαστες.
Για όλα τα νέα για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ακολούθησε το TOMandCHILL.com στο Google News για να τα διαβάζεις όλα πρώτος!
