Πόσα να πάνε λάθος; θα αναρωτηθεί κάποιος που βλέπει στο νέο μεγάλο και αποκλειστικό Blockbuster του Netflix, να συμμετέχουν τεράστια ονόματα όπως, οι σκηνοθέτες των Avengers, Anthony και Joe Russo, η γνωστή και μη εξαιρετέα Millie Bobby Brown, που την λάτρεψε ολόκληρος ο πλανήτης στο Stranger Things και ο Chris Pratt, που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τα αδέλφια Russo για τις ανάγκες των Marvel ταινίων.
Ε λοιπόν…μόλις δει την ταινία η απάντηση στον αρχικό ερώτημα θα του είναι ξεκάθαρη, ΠΟΛΛΑ!
Η ταινία τοποθετείται στα 90s, όπου, μετά από έναν πόλεμο μεταξύ ρομπότ και ανθρώπων, ένα ορφανό έφηβο κορίτσι με ένα μυστηριώδες ρομπότ, ξεκινάει ένα ταξίδι αναζήτησης του χαμένου της αδελφού, κάνοντας συμμαχία με έναν λαθρέμπορο και τον αθυρόστομο συνεργάτη του.
Οι Russo Brothers κατάφεραν κάτι ακατόρθωτο, να κάνουν ένα τόσο ενδιαφέρον θέμα αδιάφορο, κενό, βαρετό και χωρίς ταυτότητα, καθώς η ταινία έμοιαζε με ένα post-apocalyptic, sci-fi, western οπού μαζί με τον κάκιστο σχεδιασμό του κόσμου και των ρομπότ, σε πέταγε κατευθείαν εκτός.
Παρόλο που η αφήγηση της ταινίας είχε άπειρες σεναριακές εκπτώσεις, αυτό που δεν είχε, ήταν τεράστια κενά στην πλοκή, Ωστόσο, ήταν πάρα πολύ προβλέψιμη και δεν έγινε ποτέ πραγματικά ενδιαφέρουσα. Μετά από περίπου μισή ώρα, ξεκίνησε μια συνεχόμενη επανεκκίνηση της τρίτης πράξης με μια ροή ασταμάτητων σκηνών δράσης που, όταν σταματούσαν για λίγο, ήταν μόνο για ένα κακό παιδικό αστείο ή για έναν άκυρο, αχρείαστο διάλογο που δεν θα βοηθούσε πουθενά στην συνέχεια της πλοκής.
Το μόνο που θα σε κρατήσει στην ταινία είναι η Michelle (που υποδύεται η Millie) και η σχέση της με τον αδερφό της. Αυτό είναι και το βασικό θέμα που ακολουθεί όλη την ταινία, αλλά δεν είναι αρκετό, καθώς οι μοναδικοί χαρακτήρες με τους οποίους καταφέρνεις να δεθείς είναι αυτοί οι δύο μεν, αλλά μέσα από μια σειρά αδιάφορων και βαρετών σκηνών, καταλήγεις να χάνεις το ενδιαφέρον σου και για αυτούς στο τέλος.
Η Millie Bobby Brown δίνει ό,τι καλύτερο μπορεί, σε έναν χαρακτήρα που της αρέσει η απλή πραγματικότητα και η επαφή με τον έξω κόσμο, μακριά από κάθε μορφή εξελιγμένης τεχνολογίας. Αλλά μάλλον η πραγματικότητα της ίδιας της Millie είναι μακριά από καλές ταινίες. Στο πλευρό της, ο Chris Pratt, σε έναν ρόλο παρόμοιο με κάθε άλλο που έχει υποδηθεί μέχρι σήμερα αφού ακόμα παραμένει σταθερός στις υποκριτικές του επιλογές. Από την άλλη, ο Giancarlo Esposito ( Ναι, παίζει και αυτός στην ταινία), συνεχίζει το σερί κακών ταινιών, μετά τη συμμετοχή του στην ταινία της Marvel, Captain America: Brave New World.
Ο μόνος που ξεχώρισε, αν και όχι με τεράστια διαφορά, ήταν ο κακός της ταινίας, Stanley Tucci, ο οποίος κατάφερε να κάνει έναν κακογραμμένο χαρακτήρα να φαίνεται λίγο ενδιαφέρον.
Το The Electric State είναι μια ταινία που θέλει να ξεχωρίσει, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ακόμη αντιγραφή από το παρελθόν, με τα αδιάφορα καθώς φαίνεται, αδέλφια Russo να προσπαθούν ακόμη να αντιγράψουν τους εαυτούς τους. Σε αυτή την περίπτωση, αντέγραψαν την σκηνή του Peter Parker από το Avengers: Endgame, που λέει στον Tony Stark: “We Won, Mr. Stark”, νομίζοντας ότι και πάλι θα συγκινηθούμε. Αλλά το μόνο που κατάφεραν είναι να κλαίμε όταν συνειδητοποιήσαμε ότι πετάξαμε δύο ώρες από τη ζωή μας.
Αν λοιπόν σου εμφανίστηκε στην αρχική του Netflix αυτή η ταινία, θα σου πρότεινα να την προσπεράσεις και να συνεχίσεις παρακάτω, γιατί σίγουρα θα βρεις κάτι καλύτερο, εκτός βέβαια αν θέλεις να βάλεις κάτι να παίζει στην τηλεόραση ενώ κάνεις κάτι άλλο παράλληλα, τότε, ναι, βρήκες την κατάλληλη ταινία.
Για όλα τα νέα για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ακολούθησε το TOMandCHILL.com στο Google News για να τα διαβάζεις όλα πρώτος!
