Η αγαπημένη σειρά transformers επιστρέφει με την ταινία Transformers: one, σε σκηνοθεσία Josh Cooley τον οποίο έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε κυρίως από την θέση του voice actor αφού έχει δανείσει την φωνή του σε ταινίες όπως το inside out του 2015 και το Up του 2009 αλλά ήταν και ένας απο τους σεναριογράφους του toy story 4.
Αυτή τη φορά θα δούμε πως από δυο φίλοι δεμένοι σαν αδέλφια ο Optimus Prime και ο Megatron κατέληξαν οι μεγαλύτεροι εχθροί στην ιστορία των Transformers.
Από τα πρώτα λεπτά κιόλας η ταινία σε κάνει να δεθείς με ολους τους χαρακτήρες της, γιατί χρησιμοποιεί την γνωστή συνταγή, αρκετά αδύναμος αλλά με τεράστια όνειρα. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Orion Pax (Chris Hemsworth) και D-16 (Brian Tyree Henry), με τους Elita-1 (Scarlett Johansson) και B-127 (Keegan-Michael Key) να συμπληρώνουν ιδανικά την ομάδα των ηρώων μας. Συμμετέχουν επίσης και οι Laurence Fishburne ως Alpha Trion ο Steve Buscemi ως Starscream ο Jon Hamm ως Sentinel Prime και η Vanessa Liquori ως Airachnid.
Το σενάριο είναι αρκετά απλό αλλά και ταυτόχρονα έξυπνο. Καταφέρνει να σε κρατήσει από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να σε κάνει να βαρεθείς ούτε στιγμή με την φοβερή εξέλιξη στους χαρακτήρες του και παρόλο που μιλάμε για μια animated ταινία, με ανθρωπόμορφα ρομπότ, καταφέρνει να σε κάνει να τα βλέπεις όλα σαν αληθινά. Με ένα πολύ ωραίο αν και προβλέψιμο plot twist (ποιος δεν ξέρει άλλωστε την συνέχεια αυτών των δυο χαρακτήρων;), που λειτούργησε άψογα γιατί οι δημιουργοί γνωρίζοντας πως ο προορισμός είναι γνωστός, φρόντισαν να έχει νόημα και ενδιαφέρον το ταξίδι. Οτι έγινε ήταν κατανοητό και είχε εξηγηθεί, η ταινία δεν ξεχνάει ποτέ να σου δείξει την αδελφική αγάπη μεταξύ του Orion Pax και του D-16, δείχνοντας συνεχώς διάφορες συγκινητικές αλλά και χιουμοριστικές, για όλες τις ηλικίες σκηνές, μεταξύ τους. Το μόνο που με χάλασε αρκετά είναι κάτι που γίνεται λίγο πριν το τέλος, κατανοώ την ανάγκη των δημιουργών να δείξουν το πως συνέβη τελικά ο Optimus Prime και ο Megatron να είναι εχθροί αλλά με απογοήτευσε ο τρόπος που το έκαναν, πιστεύω ήταν αρκετά παράλογος και λίγο αναγκαστικός. Θα προτιμούσα να παρουσιαστεί με έναν πιο λογικό τρόπο και ας ήταν λιγότερο δραματικό (δεν μπορώ να πω παραπάνω για να μην κάνω σπόιλερ).
Τα δυνατά σημεία της ταινίας ήταν η Κινηματογράφηση σε συνδυασμό με τις μουσικαρες που έπαιζαν κατά την διάρκεια των σκηνών που ανέβαζαν πολύ την ένταση τους. Η σκηνοθεσία ήταν επίσης καλή αφού κράτησε την ισορροπία μεταξύ των δραματικών στιγμών και των σκηνών δράσης που ήταν αυτή που έπρεπε για μια ταινία transformers.
Συνολικά το Transformers: One δεν είναι άλλη μια αδιάφορη ταινία Transformers που εστιάζει στην δράση και όχι στην ιστορία, αντιθέτως είναι μια ιστορία με βάθος που προσφέρει ταυτόχρονα δυναμικές σκηνές δράσης που κρατάνε το ενδιαφέρον του κοινού. Είναι σίγουρα μια ταινία που αξίζει να δει κανείς ακόμα και αν δεν ειναι φαν της σειράς.
Για όλα τα νέα για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ακολούθησε το TOMandCHILL.com στο Google News για να τα διαβάζεις όλα πρώτος!
